De laatste dagen waren relatief rustig. We zouden gaan landen op de zuidpunt van Edgeøya, waar we ook een meertje geselecteerd hadden voor monstername. Het weer was prachtig weer (zon, 3 graden) maar op de landingsplek was een ijsbeer. Omdat de ijsberen nu eenmaal voorrang hebben en we deze niet mogen verjagen hebben we een toeristische zodiac cruise gemaakt. Vanuit de zodiac hebben we weer walrussen gezien in en langs het water, en uiteindelijk ook een ijsbeer en pannenkoekenijs op het water. Het vriest 's nachts al, hoewel de nachten nog maar kort zijn. In de middag hebben we de monsters uitgezocht in het “laboratorium” op het helicopterdek.
Op de terugreis naar Longyearbyen werd de Hornsund bezocht waar we nog een zodiac cruise langs het afsmeltende gletsjerfront hebben gemaakt. De gletsjers zijn hier in de laatste 30 jaar bijna 10 kilometer korter geworden. Dit spectaculaire ijstoetje vormde niet alleen een mooi afscheid van Spitsbergen, dat op deze plaats zijn naam eer aan doet, maar drukt ons ook nog eens met de neus op de feiten van de snel terugtrekkende gletsjers.
Op de terugreis naar Longyearbyen werd de Hornsund bezocht waar we nog een zodiac cruise langs het afsmeltende gletsjerfront hebben gemaakt. De gletsjers zijn hier in de laatste 30 jaar bijna 10 kilometer korter geworden. Dit spectaculaire ijstoetje vormde niet alleen een mooi afscheid van Spitsbergen, dat op deze plaats zijn naam eer aan doet, maar drukt ons ook nog eens met de neus op de feiten van de snel terugtrekkende gletsjers.