Het is nu al meer dan een week geleden sinds we terug zijn en ondertussen zijn we al weer helemaal gewend aan de drukte van Nederland. Bij deze toch nog een kort stukje over wat Tom van Hoof (TNO) en ik (Keechy Akkerman, stagiair bij TNO) allemaal hebben uitgespookt tijdens de SEES expeditie. Op het YouTube kanaal van TNO hebben wij ook een aantal filmpjes geplaatst over onze werkzaamheden.
In het kader van de huidige toename in temperatuur, die in de Arctische gebieden nog een stuk sneller toeneemt dan elders ter wereld, zijn wij net als Wim Hoek en Lineke Woelders geïnteresseerd in de veranderingen van het milieu. Echter, door het opwarmen van het gebied en het smelten van het zee-ijs wordt het Arctisch gebied een stuk toegankelijker voor mensen en ontstaan er economische mogelijkheden, zoals een bovenlangse zeevaart route naar Azië waarbij de totale afstand met meer dan een derde afneemt. Ook is gebleken uit onderzoek van de U.S. Geological Survey dat ongeveer 30% van de onontdekte reservaten van natuurlijk gas en 13% van de onontdekte olie reservaten in het steeds bereikbaardere Arctische gebied ligt, wat voor veel partijen erg interessant is. In de context van deze toenemende menselijke activiteiten is het erg belangrijk om te weten wat de consequenties voor het milieu zullen zijn; welke van deze veranderingen zijn toe te schrijven aan het klimaat en welke zijn het directe gevolg van menselijk handelen?
Zoals eerder beschreven in deze blog zijn Edgeøya en Barentzøya vrijwel onaangetast door menselijke activiteiten - op een aantal onderzoekers en toeristen na - waardoor het mogelijk is om milieureconstructies te maken die niet beïnvloedt zijn door de mens. Hiervoor hebben we samen met Wim en Lineke sedimentkerntjes genomen in een meertje (zie blogtekst hieronder). Toch is Edgeøya niet zo ongeschonden als dat het lijkt: in de jaren zeventig heeft hier on-shore olie exploratie plaatsgevonden op twee locaties. Hierdoor kwamen deze locaties twee jaar lang onder hevige menselijke druk te staan: er waren kampen gebouwd zowel op de boorlocaties als aan de kust en er werd met zware rupsband voertuigen over de toendra gereden. We konden een van die basiskampen aan de kust bezoeken, waar nauwelijks meer iets te zien was van de toenmalige activiteiten, met uitzondering van de fundering van het kamp en wat troep die niet helemaal netjes was opgeruimd (zie foto). Omdat wij graag wilden weten wat de impact was van deze kortstondige activiteiten in een voor de rest onverstoord gebied, hebben wij voor de kust en in een veentje in het dal sedimentkerntjes genomen om te kijken of wij deze kunnen reconstrueren. Dit zullen we doen aan de hand van onder andere chemische en biologische proxies zoals diatomeeën (algen), die erg gevoelig zijn voor verandering.
In het kader van de huidige toename in temperatuur, die in de Arctische gebieden nog een stuk sneller toeneemt dan elders ter wereld, zijn wij net als Wim Hoek en Lineke Woelders geïnteresseerd in de veranderingen van het milieu. Echter, door het opwarmen van het gebied en het smelten van het zee-ijs wordt het Arctisch gebied een stuk toegankelijker voor mensen en ontstaan er economische mogelijkheden, zoals een bovenlangse zeevaart route naar Azië waarbij de totale afstand met meer dan een derde afneemt. Ook is gebleken uit onderzoek van de U.S. Geological Survey dat ongeveer 30% van de onontdekte reservaten van natuurlijk gas en 13% van de onontdekte olie reservaten in het steeds bereikbaardere Arctische gebied ligt, wat voor veel partijen erg interessant is. In de context van deze toenemende menselijke activiteiten is het erg belangrijk om te weten wat de consequenties voor het milieu zullen zijn; welke van deze veranderingen zijn toe te schrijven aan het klimaat en welke zijn het directe gevolg van menselijk handelen?
Zoals eerder beschreven in deze blog zijn Edgeøya en Barentzøya vrijwel onaangetast door menselijke activiteiten - op een aantal onderzoekers en toeristen na - waardoor het mogelijk is om milieureconstructies te maken die niet beïnvloedt zijn door de mens. Hiervoor hebben we samen met Wim en Lineke sedimentkerntjes genomen in een meertje (zie blogtekst hieronder). Toch is Edgeøya niet zo ongeschonden als dat het lijkt: in de jaren zeventig heeft hier on-shore olie exploratie plaatsgevonden op twee locaties. Hierdoor kwamen deze locaties twee jaar lang onder hevige menselijke druk te staan: er waren kampen gebouwd zowel op de boorlocaties als aan de kust en er werd met zware rupsband voertuigen over de toendra gereden. We konden een van die basiskampen aan de kust bezoeken, waar nauwelijks meer iets te zien was van de toenmalige activiteiten, met uitzondering van de fundering van het kamp en wat troep die niet helemaal netjes was opgeruimd (zie foto). Omdat wij graag wilden weten wat de impact was van deze kortstondige activiteiten in een voor de rest onverstoord gebied, hebben wij voor de kust en in een veentje in het dal sedimentkerntjes genomen om te kijken of wij deze kunnen reconstrueren. Dit zullen we doen aan de hand van onder andere chemische en biologische proxies zoals diatomeeën (algen), die erg gevoelig zijn voor verandering.