In de afgelopen week hebben we over een lang transect monsters verzameld voor ouderdomsbepaling van de beach-ridges. Iedere 500-1000 meter hebben we naast organisch materiaal voor koolstofdateringen (C14) ook zandmonsters voor luminescentiedatering (OSL) gestoken met een lichtdicht buisje dat gekoppeld kan worden aan de boorstang, speciaal hiervoor gemaakt door Henk Markies van onze technische staf. We hopen met deze verschillende dateringen de reeks van beach-ridges zo goed in de tijd te kunnen plaatsen.
Gisteren zijn collega onderzoekers uit Mexico City (UNAM) gearriveerd. Zij kijken met name naar de bodemvorming in de hogere beach-ridges, gekoppeld aan de archeologie. Vandaag zijn we gezamenlijk naar een oude Maya ruine gegaan waarbij de gebouwen niet uit steen maar waarschijnlijk uit gebakken klei waren opgetrokken. Van deze structuren is niet veel meer over dan een serie heuvels op de beach-ridges. Op deze hoge beach-ridges bevinden zich ook lage duintjes. In de bodemprofielen die zij hebben uitgegraven konden we mooi het contact tussen duinzand en het onderliggende beach-ridge zand zien waarin mooie horizontale lagen met donkere magnetietrijke zanden te zien waren die we ook aan de kust en in de boringen terug hebben gevonden.
In de wand konden we ook uitstekend monsters nemen voor luminescentiedatering. Het is opvallend dat naarmate we verder van de kust komen, de bodems steeds dikker en bruiner worden. Door de tropische temperaturen en hoge vochtigheidsgraad en de langere tijd dat de ruggen hieraan zijn blootgesteld spoelt ijzer en humus dieper de bodems in wat direct te zien is aan de kleur: grijs aan de kust en oranje-bruin op zo’n 20 km van de kust waar de beach ridges enkele duizenden jaren oud zijn.