Na een week hard werken zit de eerste veldwerkweek er op. De week is echt voorbij gevlogen, zoveel is er gebeurd, zoveel hebben we gezien. Vooral veel nieuwe dingen geleerd. Normaal als je tijdens je studie op veldwerk gaat, dan is er al veel bekend en doe jij als student precies hetzelfde als de studenten in de jaren ervoor. Hier in deze delta is nog vrijwel niets bekend, dus alles wat we naar boven halen is nieuw! Dat is natuurlijk super leuk, maar soms ook lastig of zelfs frustrerend. Want dan hadden we een nieuw plan bedacht, bleek dat niet uitvoerbaar of zat er iets heel anders in de ondergrond. We hebben bijna 40 boringen gezet, een stuk of 6 diepe Staay-boringen gedaan en vele zandjes gezeefd en geanlyseerd met de microscoop. Inmiddels hebben we een idee gekregen hoe de strandruggen opgebouwd zijn en hoe de ruggen veranderen binnen de delta. Sommige ruggen hebben namelijk duintjes, andere niet. Soms heb je 10 hoge ruggen achter elkaar, dan weer een stuk of 5 lage. In sommige ruggen zitten schelpjes of koraal, in andere ruggen juist veel magnetiet laagjes.
Ryan en Remke met de GPR GPR-data
Er zijn hier ook twee onderzoekers van Michigan university op veldwerk, Ryan en Remke. Remke is oud-student Fysische Geografie uit Utrecht en is na zijn afstuderen in de Verenigde Staten gaan werken. Ryan is een bachelor student van Remke en is mee als veldwerkhulp.
Remke doet tijdens dit veldwerk onderzoek naar de opbouw van de beachridges met Ground Penetrating Radar (GPR). Dat is een instrument die radar golven de grond in stuurt en dat na reflectie met een antenne weer opvangt. Zij lopen elke dag verschillende transecten door het veld en trekken de GPR achter zich aan. De data die binnenkomt op de laptop bestaat uit witte en zwarte golven en zit nog vol met ruis. In het veld kun je wel zien dat er structuren in de ondergrond zitten, maar er moet nog veel aan gecorrigeerd worden voordat de data gebruikt kan worden. Alle structuren die Remke gevonden heeft duiken weg richting het noorden, dus de strandruggen lijken als dakpannetjes op elkaar te liggen van zuid naar noord.
Annika in Palenque met het oude paleis op de achtergrond. Er zijn hier ook twee onderzoekers van Michigan university op veldwerk, Ryan en Remke. Remke is oud-student Fysische Geografie uit Utrecht en is na zijn afstuderen in de Verenigde Staten gaan werken. Ryan is een bachelor student van Remke en is mee als veldwerkhulp.
Remke doet tijdens dit veldwerk onderzoek naar de opbouw van de beachridges met Ground Penetrating Radar (GPR). Dat is een instrument die radar golven de grond in stuurt en dat na reflectie met een antenne weer opvangt. Zij lopen elke dag verschillende transecten door het veld en trekken de GPR achter zich aan. De data die binnenkomt op de laptop bestaat uit witte en zwarte golven en zit nog vol met ruis. In het veld kun je wel zien dat er structuren in de ondergrond zitten, maar er moet nog veel aan gecorrigeerd worden voordat de data gebruikt kan worden. Alle structuren die Remke gevonden heeft duiken weg richting het noorden, dus de strandruggen lijken als dakpannetjes op elkaar te liggen van zuid naar noord.
Weekend!
Na zes dagen hard werken was het tijd voor een dagje rust. Uitslapen was er niet bij, voor 6 uur zaten we al in de auto op weg naar Palenque, een oude Mayastad op 2 uur rijden vanaf de delta. Palenque ligt op de grens tussen de hoog- en laaglanden van Mexico op een kalkplateau. Het was flink omhoog klimmen door de jungle. Veel mooie bomen, planten en vogels gezien. In tegenstelling tot Calakmul waren hier wel veel toeristen en meer voorzieningen en kon je hier ook in een aantal ruïnes. Door het paleis was een rondleiding uitgezet. Grappig om te zien dat de Maya´s geen ronde bogen konden maken, alle plafonds lopen taps toe en worden met een grote steen afgedekt. De uitzichten vanaf de tempels waren adembenemend, net als het pleisterwerk en de hieroglieven die nog steeds zichtbaar waren. Het was een leuke vrije zondag!
Op naar de nieuwe veldwerkweek, tot de nieuwe blog!
Na zes dagen hard werken was het tijd voor een dagje rust. Uitslapen was er niet bij, voor 6 uur zaten we al in de auto op weg naar Palenque, een oude Mayastad op 2 uur rijden vanaf de delta. Palenque ligt op de grens tussen de hoog- en laaglanden van Mexico op een kalkplateau. Het was flink omhoog klimmen door de jungle. Veel mooie bomen, planten en vogels gezien. In tegenstelling tot Calakmul waren hier wel veel toeristen en meer voorzieningen en kon je hier ook in een aantal ruïnes. Door het paleis was een rondleiding uitgezet. Grappig om te zien dat de Maya´s geen ronde bogen konden maken, alle plafonds lopen taps toe en worden met een grote steen afgedekt. De uitzichten vanaf de tempels waren adembenemend, net als het pleisterwerk en de hieroglieven die nog steeds zichtbaar waren. Het was een leuke vrije zondag!
Op naar de nieuwe veldwerkweek, tot de nieuwe blog!