Goedemorgen vanuit een regenachtig Narsaq! Wij waren erg blij met de zonnige week die we hebben gehad en we baalden dat het mooie weer nu voorbij was. Echter, voor de inwoners van Narsaq was de regen meer dan welkom na één van de droogste zomerperiodes ooit. Al met al dus perfect weer om een blog te schrijven!
De doelen van ons onderzoek zijn tweeledig. Enerzijds is het doel om bomen te karteren en monsters van bladeren en de bodem te verzamelen, anderzijds is het doel om de basisschool van Narsaq te betrekken in het Tiny Forest-project. Wij waren uitgebreid ingelicht door Jens, de directeur van de basisschool, over wat we konden verwachten van de groep die wij voor anderhalf uur op de dinsdag, en voor anderhalf uur op de donderdag zouden lesgeven. Desalniettemin vonden wij het spannend, want zouden de kinderen wel luisteren naar twee studentjes uit Nederland die een verhaaltje kwamen over klimaat en bomen? Zou de taalbarrière geen probleem zijn? Niet elk kind kan even goed Engels. Zouden we de les interactief kunnen maken? De kinderen konden nogal verlegen zijn werd ons verteld. We kregen uiteindelijk een groep met zo'n 15 kinderen die allemaal rond de 13 jaar oud waren die gelukkig redelijk Engels konden.
Goedgelovig als we waren, hadden we voor elk kind een UU-pen klaargelegd waarmee ze misschien aantekeningen konden maken. De creativiteit van 13-jarigen is echter op een hoger niveau dan onze eigen creativiteit, want ze begonnen de pennen gelijk allemaal te ontleden en te slopen. Één leerling zei dat die een sniper kon maken van een pen... juist 😂. Toen we de aandacht eenmaal terug hadden, konden we beginnen met een algemeen praatje over Nederland, Universiteit Utrecht, klimaatverandering en het aanplanten van bomen. Met een slide over typische Nederlandse dingen zoals kaas, koeien en fietsen, scandeerden ze gelijk ‘STROEPWAAFFELS’ bij het aanzien van een foto van dit lekkernij. Dat kenden ze dus al. Verder vertelde Anna over 's werelds gekste bomen, zoals de Sequoia's in Californië (80 kinderen hoog), de oudste boom ter wereld in Litouwen (2000 jaar oud) en het Amazonegebied (oerwoud ter grootte van 3x Groenland). De kinderen waren enthousiast geworden!
Na het splitsen in twee groepen en namen Anna en ik beide een groep naar buiten. Anna liet zien hoe je bodemexperimenten kan uitvoeren op de toekomstige plek van het Tiny Forest. Reinder ging met de tweede groep verschillende bomen te identificeren aan de hand van een legenda, de hoogte van een boom te schatten en deze vervolgens in te tekenen op de kaart. De kinderen groeven zonder problemen in de modder, leerden snel en ondertussen vertelden ze verhalen over hun droombanen (van piloot tot k-pop artiest) en de ‘haunted houses’ die blijkbaar ook bestaan in Narsaq. Op donderdag draaiden hetzelfde buitenprogramma maar dan uiteraard met de groepen omgedraaid.
Het laatste onderdeel op donderdag bestond uit een nabespreking en Q&A. Zo vroegen ze wat het universiteitsleven voor ons betekent, of we ooit hadden gedacht dat we naar Groenland zouden gaan (nee!) en of we op hun school wilden komen werken. De kinderen en Jens waren zeer blij met deze interactieve lessen en ik hoop dat de kinderen van Narsaq hun dromen kunnen najagen. De gezinssituatie is niet altijd makkelijk op Groenland (veel alleenstaande moeders, alcohol, 20 mensen in één huis) waardoor de kinderen toch minder kansen hebben om bijvoorbeeld naar een universiteit te gaan. Maar deze klas had in ieder geval veel enthousiaste en nieuwsgierige kids. Goede eigenschappen om het ver te schoppen in het leven.
De doelen van ons onderzoek zijn tweeledig. Enerzijds is het doel om bomen te karteren en monsters van bladeren en de bodem te verzamelen, anderzijds is het doel om de basisschool van Narsaq te betrekken in het Tiny Forest-project. Wij waren uitgebreid ingelicht door Jens, de directeur van de basisschool, over wat we konden verwachten van de groep die wij voor anderhalf uur op de dinsdag, en voor anderhalf uur op de donderdag zouden lesgeven. Desalniettemin vonden wij het spannend, want zouden de kinderen wel luisteren naar twee studentjes uit Nederland die een verhaaltje kwamen over klimaat en bomen? Zou de taalbarrière geen probleem zijn? Niet elk kind kan even goed Engels. Zouden we de les interactief kunnen maken? De kinderen konden nogal verlegen zijn werd ons verteld. We kregen uiteindelijk een groep met zo'n 15 kinderen die allemaal rond de 13 jaar oud waren die gelukkig redelijk Engels konden.
Goedgelovig als we waren, hadden we voor elk kind een UU-pen klaargelegd waarmee ze misschien aantekeningen konden maken. De creativiteit van 13-jarigen is echter op een hoger niveau dan onze eigen creativiteit, want ze begonnen de pennen gelijk allemaal te ontleden en te slopen. Één leerling zei dat die een sniper kon maken van een pen... juist 😂. Toen we de aandacht eenmaal terug hadden, konden we beginnen met een algemeen praatje over Nederland, Universiteit Utrecht, klimaatverandering en het aanplanten van bomen. Met een slide over typische Nederlandse dingen zoals kaas, koeien en fietsen, scandeerden ze gelijk ‘STROEPWAAFFELS’ bij het aanzien van een foto van dit lekkernij. Dat kenden ze dus al. Verder vertelde Anna over 's werelds gekste bomen, zoals de Sequoia's in Californië (80 kinderen hoog), de oudste boom ter wereld in Litouwen (2000 jaar oud) en het Amazonegebied (oerwoud ter grootte van 3x Groenland). De kinderen waren enthousiast geworden!
Na het splitsen in twee groepen en namen Anna en ik beide een groep naar buiten. Anna liet zien hoe je bodemexperimenten kan uitvoeren op de toekomstige plek van het Tiny Forest. Reinder ging met de tweede groep verschillende bomen te identificeren aan de hand van een legenda, de hoogte van een boom te schatten en deze vervolgens in te tekenen op de kaart. De kinderen groeven zonder problemen in de modder, leerden snel en ondertussen vertelden ze verhalen over hun droombanen (van piloot tot k-pop artiest) en de ‘haunted houses’ die blijkbaar ook bestaan in Narsaq. Op donderdag draaiden hetzelfde buitenprogramma maar dan uiteraard met de groepen omgedraaid.
Het laatste onderdeel op donderdag bestond uit een nabespreking en Q&A. Zo vroegen ze wat het universiteitsleven voor ons betekent, of we ooit hadden gedacht dat we naar Groenland zouden gaan (nee!) en of we op hun school wilden komen werken. De kinderen en Jens waren zeer blij met deze interactieve lessen en ik hoop dat de kinderen van Narsaq hun dromen kunnen najagen. De gezinssituatie is niet altijd makkelijk op Groenland (veel alleenstaande moeders, alcohol, 20 mensen in één huis) waardoor de kinderen toch minder kansen hebben om bijvoorbeeld naar een universiteit te gaan. Maar deze klas had in ieder geval veel enthousiaste en nieuwsgierige kids. Goede eigenschappen om het ver te schoppen in het leven.