Inmiddels zijn we weer een paar dagen in de bewoonde wereld, en hier blijkt dat de expeditie zeker niet onopgemerkt is gebleven. En in ieder geval voor even voel ik me een beroemde Nederlander, zeker als de vriendjes van mijn zoon me direct vragen of ik ook echt een ijsbeer heb gezien. Voor radio en tv is een serie prachtige reportages gemaakt en ook in diverse kranten verschenen artikelen waarmee het Nederlandse poolonderzoek, en de bijdrage van verschillende onderzoeksinstituten, waaronder ook de bijdrage vanuit onze Faculteit weer goed op de kaart is gezet. Een persoonlijke selectie:
NOS Radio 1 journaal via blog Expeditie Spitsbergen
Vroege Vogels
Jeugdjournaal
NOS journaal
AD/Utrechts Nieuwsblad, 1 september 2015 Regio – Utrecht: 'IJsberen hebben op Spitsbergen voorrang'
Leeuwarder Courant, 5 september 2015: Hier zit het archief niet in documenten, maar in de grond. En het beste archief, weet geoloog Wim Hoek van de universiteit Utrecht, zit onder de Arctische meertjes. Met Lineke Woelders en enthousiast behulpzame toeristen sjouwt hij loodzware blauwe kisten naar zorgvuldig uitgekozen meertjes. Er zitten sedimentboren in waarmee de onderzoekers een 'kern' uit de grond halen. Op basis van de lagen waaruit die grond is opgebouwd kunnen geologen conclusies trekken over veranderingen in klimaat en vegetatie.
En gewoon voor de sfeer: De mooiste beelden van NOS cameraman Ruben Kocx op Spitsbergen
Voor een overzicht van alle persaandacht en weblogs van verschillende deelnemers zie de expeditie web-page: www.sees.nl
Met dank aan Maarten Loonen (RUG) en Maarten Kleinhans (UU) en onderstaande deelnemende organisaties (met web-link) die het voor mij mogelijk maakten deel te nemen aan deze bijzondere expeditie.
NOS Radio 1 journaal via blog Expeditie Spitsbergen
Vroege Vogels
Jeugdjournaal
NOS journaal
AD/Utrechts Nieuwsblad, 1 september 2015 Regio – Utrecht: 'IJsberen hebben op Spitsbergen voorrang'
Leeuwarder Courant, 5 september 2015: Hier zit het archief niet in documenten, maar in de grond. En het beste archief, weet geoloog Wim Hoek van de universiteit Utrecht, zit onder de Arctische meertjes. Met Lineke Woelders en enthousiast behulpzame toeristen sjouwt hij loodzware blauwe kisten naar zorgvuldig uitgekozen meertjes. Er zitten sedimentboren in waarmee de onderzoekers een 'kern' uit de grond halen. Op basis van de lagen waaruit die grond is opgebouwd kunnen geologen conclusies trekken over veranderingen in klimaat en vegetatie.
En gewoon voor de sfeer: De mooiste beelden van NOS cameraman Ruben Kocx op Spitsbergen
Voor een overzicht van alle persaandacht en weblogs van verschillende deelnemers zie de expeditie web-page: www.sees.nl
Met dank aan Maarten Loonen (RUG) en Maarten Kleinhans (UU) en onderstaande deelnemende organisaties (met web-link) die het voor mij mogelijk maakten deel te nemen aan deze bijzondere expeditie.
Terug in Utrecht: het onderzoek kan beginnen (3)
Hoewel het nog een paar weken zal duren voor de Ortelius met de kisten vol materiaal in Nederland zal aankomen, heeft Keechy Akkerman alvast een van de kernen die we op Barentsøya hebben gestoken in plakjes met het vliegtuig mee terug naar Nederland genomen. De bovenste 47 cm zijn inmiddels in bewerking in het sedimentanalyse laboratorium van het departement Fysische Geografie. We gaan onder andere kijken naar organisch stofgehalte (productiviteit van het meer), diatomeeen (waterkwaliteit), pollen (vegetatiegeschiedenis rondom het meer), en vulkanische assen (datering). Alvast een eerste resultaat: op een paar niveaus hebben we bladresten van de poolwilg teruggevonden die bij uitstek geschikt zijn om de afzettingen met behulp van de koolstof-14 methode te kunnen dateren. Keechy zal via een TNO-stage bij Tom van Hoof de de verontreiniging in de monsters in verband met de olie-exploitatie in het verleden gaan onderzoeken (zie tekst hieronder) terwijl Lineke Woelders zich zal richten op de recente vegetatieveranderingen. Naar verwachting gaat dit voor allebei slechts om de bovenste paar cm van de kern die op basis van de geringe accumulatiesnelheid in poolgebieden. Zelf zal ik mij in de komende maanden gaan storten op de afzettingen uit de laatste paar duizend jaren die hopelijk in de kernen zijn geregistreerd.