Onze tweede monsterlocatie ligt vlakbij het eiland Anholt in het Kattegat. Ons uitzicht is nu anders: we zien minder land en er zijn meer golven. De zee bij zonsopgang is nog steeds prachtig.
We hebben niet veel last van de golven; het schip is erg stabiel en kan zelfs met een nauwkeurigheid van enkele decimeters op locatie blijven. Hoe dat werkt en hoe de bemanning en alle technici aan boord ervoor zorgen dat wij monsters krijgen is te lezen in het expeditie logboek op de website van de expeditie:
http://www.eso.ecord.org/expeditions/347/log.php
http://www.eso.ecord.org/expeditions/347/log.php
We boren nu dieper dan 80 m en de sedimentkernen komen met regelmatige tussenpozen aan dek. Soms is de klei zo hard en droog dat we er bijna geen water uit kunnen krijgen voor onze geochemische analyses. Iedere druppel telt, en gelukkig kunnen we bijna altijd wel het zoutgehalte en de pH meten.